Odcinek osiemnasty :*

Jak para zmieniam stan,
unoszę się do chmur,
spadam kulami gradu,
topnieję u Twych stóp.
                           Jak para zmieniam stan,
                                  unoszę się do chmur,
                                nic nie zatrzyma mnie,
                         powiedz tylko, że chcesz, będę Twój.

   Z Mają było coraz gorzej. Bardzo przeżywała utratę tego dziecka. Nie mówię, że ja nie, ale ktoś tu musi zachować trzeźwość umysłu. Wypadło na mnie. Po nocach płakała, w dzień wcale nie było lepiej. Najgorsze jest to, że się nie poprawiało. Z dnia na dzień miało być coraz to lepiej, a było zupełnie na odwrót. Nie wiedziałem co mam robić. Sam ledwo co dawałem sobie radę ,a co mówić o motywowaniu Mai. Już postanowiłem. Wczoraj zadzwoniłem do specjalisty. Tak! Lewandowski idzie do psychologa! To będzie sensacja na całą Polskę.  Muszę na to tylko namówić Malicką, a reszta pójdzie jak spłatka.

- Maju możesz na chwile?- stała przy kuchni i przygotowywała sobie herbatę.

- Tak.- pokiwała lekko głową i usiadła przy stole

- Umówiłem nas na wizytę. Idziemy razem. Dzisiaj o 13.- nie miałem innego wyjścia. Musiałem ją postawić przed faktem dokonanym. Gdybym jej się zapytał o zgodę, pewnie kazałaby mi się puknąć w głowę.

- Ale na jaką wizytę?

- Do psychologa. Nie myśl sobie teraz, że taktuje nas jak idiotów, ale spójrz- złapałem ją za ramiona- nie radzimy sobie z tym. Potrzebujemy pomocy.

- Może ty- wyrwała się- ja do psychiatry nie musze chodzić.

- Nie do psychiatry tylko psychologa. Nie pytam cię o zdanie. Masz być gotowa na 13.- założyłem buty i poszedłem się przejść. Nie zostało mi dużo czasu, do wykorzystania w Polsce. 

 Zaraz zaczyna się nowy sezon. Piłkarz z problemami prywatnymi to piłkarz z problemami na boisku. Nie ukrywajmy.. Pomimo wszelakich starań, wyrzucenia sobie z głowy tego całego bagna, nigdy nie zapomnimy o tym do końca. Nie skupimy się tylko i wyłącznie na grze, bo w głębi duszy będziemy się zastanawiać, co robimy źle i jak to naprawić.

~~II~~

No on chyba już do reszty zdurniał. Chce mnie do psychiatry zaciągnąć!? Przecież ja nie jestem jakąś wariatką chorą na umyśle! Nie zamierzam się stąd nigdzie ruszać. Pajac! Myśli, że jest taki silny, a tak naprawdę…. No właśnie.. Jak jest naprawdę? Ja wiele razy słyszałam jak płacze. Wielki mi facet co ryczy po kątach! Ja nie potrzebują pomocy. Sama świetnie daję sobie radę z tym wszystkim.

- Gotowa!- Lewy wszedł do mieszkania. Spojrzałam na zegarek. Była za dziesięć trzynasta.

- Nie. Mówiłam ci, że nigdzie nie jadę.

- Jedziesz i nawet o tym nie wiesz. Daję ci 5 minut na przygotowanie się. Jak tego nie zrobisz wezmę cię siłą.- stanął w przejściu i patrzył na mnie jak siedzę przed telewizorem i objadam się lodami.- No czekam.

- Ja też, aż zejdziesz mi z oczu.- prychnęłam

- O nie moja kochana. Tak nie będziemy rozmawiać. Dawaj te lody… i tego pilota też!- wyrwał mi wszystko to co miałam w dłoniach

- Co ty odpierdzielasz!? Nie jadę z tobą do psychiatry!

- Jedziesz! Nie dyskutuj ze mną i idź się przebrać!! – Zaczął się na mnie wydzierać. I jak przy takim wariacie kobieta może być normalna?

- Zostaw mnie!!- Zaczęłam się z nim szarpać.- Co ty się tak nagle mną zacząłeś interesować! Co!?

- Nagle!!! Siedzę tu z tobą już tydzień! Myślałem, że wszystko wróci do normy, ale ty się cały czas nad sobą użalasz!

- No powiedz mi to wprost! Powiedz, że zabiłam je!! Że zabiłam nasze dziecko! Czego jeszcze ode mnie chcesz!!!- zaczęłam płakać. Nie wytrzymałam.

- KOCHAM CIĘ!!! KOCHAM CIĘ, ROZUMIESZ!!!??- potrząsnął mną. Wszystko ucichło.- Kocham cię…- powiedział pół szeptem i oparł swoje czoło o moje. Pierwszy raz mi to powiedział. Kiedyś wygarnął mi, że za dużo od niego oczekiwałam. Pamiętam tą rozmowę i te słowa: ,, Przecież ja ci dziewczyno ani raz nie powiedziałem , Kocham cie’. Nie wiem jaki masz z tym problem”. A teraz.?? Teraz to on stoi przed mną i czuje, że mówi to szczerze. Tylko, że nie potrafię po tych słowach rzucić mu się na szyję i ot tak wybaczyć te wszystkie wyzwiska, które rzucił pod moim adresem.- Pojedziesz tam ze mną?. Błagam skarbie. Jak nie dla siebie to zrób to dla mnie. – otarł mi łzy z policzka.

Przebrałam się i podeszłam do niego. Siedział w salonie z zakrytą twarzą.

- Możemy już jechać- uniósł głowę i uśmiechnął się do mnie.

- Chodź szybko bo się spóźnimy.- widziałam, że bardzo zależy mu na tym spotkaniu.

~~II~~

Zwykła dziewczyna. Niczym nie wyróżniająca się  z dzikiego tłum fanek Lewandowskiego. Miła, uczynna i pomocna. Brunetka z twardym charakterem i mnóstwem energii. Od pewnego czasu z napompowanej opony została dętka. Wszystko to co było dla niej na wagę złota, odeszło w cień. Miała przed sobą ciemność. Pustą ciemność.

Ubrana w morelowe spodnie, biały podkoszulek i białe trampki wyszła za Lewandowskim z mieszkania. Zajęła miejsce w jego samochodzie i czekała aż to wszystko się zakończy. Brunet usiadł za kierownicą i przez moment wlepiał swój wzrok w jej piękne ciało. Dziewczyna czując to spojrzenie na sobie lekko się obruszyła i  oparła łokieć o szybę. Mężczyzna odpalił silnik i zawiózł ich na terapię. Ona bardzo się tego bała. Zawsze uważała, że sama świetnie poradzi sobie ze wszystkim złem jakie panuje na świecie. Nie dopuszczała do siebie myśli, że jakiś obcy facet będzie pomagał jej rozwiązywać problemy. Nie chciała, by ktoś zagłębiał się w jej życie intymne.

- Jesteśmy na miejscu.- Robert podał jej rękę i razem weszli do wielkiego budynku. Szli jakimiś krętymi korytarzami, żeby stanąć przed mahoniowymi drzwiami.

Lewandowski delikatnie zapukał i wraz z Mają weszli do środka. Dziewczyna starała się zachować trzeźwość umysłu. Stał przed nią łysawy pan w średnim wieku.  Ruchem ręki wskazał mi kanapę, na której mieli zasiąść. Malicka złapała napastnika Bawarczyków za rękę i w żadnym wypadku nie miła zamiaru go puścić .

- Dobrze. Mam nadzieję, że państwo wiedzą jak będzie wyglądała nasza współpraca?- mężczyzna spojrzał na parę spod okularów i czekał na odpowiedz

- No właśnie nie bardzo. – odpowiedziała Malicka- Ja to w ogóle nie wiem po co ja tu przyszłam- zerwała się z kanapy i podążała w kierunku drzwi. Powstrzymał ją Robert. Złapał ją za rękę i posadzi z powrotem na wyznaczonym wcześniej miejscu.

- Niech się pani nie denerwuje. Ja nie jestem tu po to by pani zaszkodzić. Chcę tylko pomóc.- dotknął jej dłoni. – Niech mi państwo opiszą całą sytuację. W skrócie.- posłał Mai delikatny uśmiech

- Dobrze. Skoro tu już jestem to ja powiem jak było. Lewandowski zaczął się ze mną kłócić. 

 Obrzucił mnie błotem, a później starał się wszystko naprawić. Wyjechałam z Monachium do Londynu. Tam dowiedziałam się, że jestem w ciąży. Po moim powrocie do Polski trafiłam do szpitala. Okazało się, że będzie potrzebna mi kosztowna operacja. Na ratunek z pełnym portfelem przyszedł mi Lewy. Niestety poroniłam. Tyle. Mogę już iść?? – dziewczyna wstała

- Nie. Siadaj!- brunet zatrzymał ją

~~II~~

To był jeden z najgorszych dni w moim życiu! Lewy zaciągnął mnie do tego psychologa, który po głębszym namyśle stwierdził, że mam depresję! Facet! Przecież ja o tym wiem! Załamałam się totalnie, ale w czym  może mi pomóc jakiś burak, który całymi dniami siedzi za biurkiem i wmawia ludziom, że są psychicznie chorzy !? Uważam, że sama da sobie z tym radę. Zawsze powtarzałam ,, Nie ma takiej rzeczy, z którą bym sobie nie poradziła i takiej porażki, której bym nie przezwyciężyła!”… Powtarzałam to sobie w dzień i w nocy! Najgorzej było przed maturą, ale jakoś ją zdałam !

- I jak? Warto było się tak wściekać? Bardzo miły pan.- Robert wsiadł do auta i zapinał właśnie pasy

- Więcej razy mnie tu nie zaciągniesz. Nie mam zamiaru mówić komuś o tym co się u mnie w życiu dzieje.- oburzona spuściłam głowę w dół i przyglądałam się swoim butom.

- Maja daj spokój. To dla twojego dobra.- położył  mi rękę na kolanie, którą ja po chwili z siebie zrzuciłam

- Nie będę dawała sobie spokoju. Robert! Mojego dziecka już nie ma. Ja wiem, że jestem beznadziejna bo nie chcę dać sobie pomóc, ale zrozum mnie! Ja chcę być sama! – popatrzyłam na jego głupią minę- Ty za dwa dni wyjedziesz i zostanę sama. Przecież nie będę całymi dniami rozpaczała. Nie jestem małym dzieckiem, wiem że na dłuższą metę jest to nie do wytrzymania. Za miesiąc zaczynam studia to chyba musze się ogarnąć, nie? – uśmiechnęłam się delikatnie. Roberta chyba zamurowały te słowa, bo nic się nie odezwał. Przycisnął pedał gazu i odjechaliśmy do domu.

- Maja, a co z nami będzie?- Robert złapał mnie za rękę, w momencie gdy przechodziłam przez próg mieszkania

- Z nami?? – prychnęłam- Ty chyba żartujesz? – uniosłam brew ku górze- Robert ja ci bardzo dziękuję, że mi pomogłeś i przy mnie byłeś. Nie licz na to, że teraz rzucę ci się w ramiona i powiem ,, Kochanie! Ta bardzo za tobą tęskniłam!”

- A tęskniłaś??

- Nie bądź śmieszny! Powiedziałeś mi tyle przykrych słów! Oczywiście, że tęskniłam! Chciałam cię jakoś usprawiedliwiać, ale to co zrobiłeś było podłe, chamskie…

- Daj mi jeszcze jedną szansę – przybliżył się do mnie i objął mnie w pasie. Poczułam ten piękny zapach. Zapach jego perfum. Uwielbiałam go…

-  Nie. A już na pewno nie teraz. Wiesz jaki popełniłam błąd? Byłam za łatwa. Mogłeś mnie mieć na każde skinienie, ale teraz mój drogi już tak nie będzie. Wcześniej traktowałeś mnie jak dziwkę i nigdy ci tego nie zapomnę. – uwolniłam się z jego objęć i poszłam do kuchni przygotować sobie coś pysznego do jedzenia. Nie miałam ochoty się z nim awanturować. 

Kocham go i nie powiem, że nie. Miłość tak szybko nie odchodzi.. Ona w nas zostaje, ale ulatnia się w  bardzo wolnym tempie… Z biegiem czasu ten płomień miłości się zmniejsza.. Nie jest już taki sam.

Lewy zawiódł mnie. Nie spodziewałam się tego po nim. Nigdy nie pomyślałabym, że może i zrobić takie świństwo. FAKT! Pomógł mi i to bardzo. Był ze mną przez cały czas w tych ciężkich chwilach, ale czy to jest powód dla którego miałabym mu wskoczyć do łóżka? Wydaje mi się, że nie.

- Nie traktuj mnie tak.- stanął przede mną z minką zbitego pieska

-Ale jak?

- Przestań się zgrywać. Nie miotaj mną. Nie jestem ścierwem, żebyś mną mogła podłogę zamiatać – O nie Lewandowski! Stanowczo przesadzasz

- Ja cię traktuję jak ścierwo? A kto miesiąc temu mnie wyzywał?? Kto się ze mną zabawiał na wakacjach  i traktował mnie jak dziwkę!??? Może JA!? Albo nie wiem… Może WOJTEK!?

- No właśnie! Może on cię bzyka na boku, co!? Podoba ci się zabawa z Wojtusiem. – po raz kolejny dostał ode mnie w twarz. Patrzyłam na to jak jego moja dłoń odbija się na jego policzku.- Nigdy więcej tak do mnie nie powiesz! – powiedziałam przez zaciśnięte zęby i ominęła go

- Maja przepraszam.. Skarbie.. Przepraszam- poszedł za mną i cały czas tarasował mi przejście- Wybacz mi, ja nie chciałem- uklęknął – Majuś…

- Daruj sobie i wypierdalaj z mojego mieszkania. Zwolnij miejsce WOJTUSIOWI, bo  dla ciebie już go tu nie ma!!!- wykrzyczałam i zaczęłam wyrzucać jego ubrania z szaf w pokoju Angeli

- Maju ja naprawdę nie chciałem…- był taki skruszony, że aż mi się go szkoda zrobiło.. Oczywiście żartuję. Brzydzę się nim. Zawsze musi wszystko spieprzyć! Po raz kolejny pokazał jak bardzo mu na mnie zależy! Dupek jeden!!!

- Przestań ! Nie zamierzam cię słuchać! Chociaż… Może i miałeś racje.. Jakbym była z Wojtkiem miałabym o wiele lepsze życie! On to by mnie przynajmniej od dziwek nie wyzywał!- rzuciłam w niego koszulką i wyszłam z mieszkania!

Wiele się u nas działo, ale nigdy nie było aż tak tragicznie! Ja mu się nie przyznam do tego, że go kocham, bo uważam, że zrobiłabym największy błąd mojego życia! On po raz pierwszy powiedział mi kocham cię po dwóch miesiącach! Jaka ja byłam głupia! Teraz zaczynam bardzo poważnie myśleć o Wojtku. Co za kanał!

~~II~~

Jestem życiowym nieudacznikiem. Miałem nadzieję, że przez ten czas się do siebie zbliżymy, a  tu jedno wielkie gówno! Nic mi nie wychodzi. Dlaczego muszę być taki opryskliwy wobec niej, przecież tak ją kocham! Chciałbym wszystko naprawić. Chcę by było tak jak dawniej. Płomienne uczucie i dwoje kochanków pragnących siebie. Co mi przyszło do głowy, żeby gadać jej o Wojtku.

Najpierw miałem pretensje o to, że ma depresje. Gdy już zaczęła oswajać się z sytuacją to wprowadziłem ją w kolejne bagno. Co  ta dziewczyna w życiu przeze mnie nacierpiała… Idiota! Głupi idiota, który nie umie trzymać języka za zębami! Nigdy nie byłem zazdrosny…  A od kiedy byłem, jestem ( już sam nie wiem) z Mają cały czas mnie coś wkurza! Wkurza mnie nawet jak ktoś się na nią popatrzy.

Spakowałem swoje rzeczy i poszedłem do salonu. Ja już raz spieprzyłem i straciłem Ankę. Później przez głupotę zostawiła mnie Maja. Nie pozwolę żeby teraz stało się to samo. Za bardzo mi na niej zależy i wydaje mi się, że udowodniłem to.

- Na co jeszcze czekasz? Wypierdzielaj! – wstała z kanapy i ruchem ręki wskazała mi drzwi

- Nie! Koniec tej szopki i żenady! Koniec !!!! – rzuciłem walizką tak, że aż podłoga się zatrzęsła- Kocham cię !!!! – wyszedłem na balkon i zacząłem się drzeć na cały regulator – KACHAM CIĘ MAJU!!! KOCHAM CIĘĘEĘĘĘĘ….. – stanęła za mną

- Wariat jesteś.- powiedziała i delikatnie się uśmiechnęła

- Ale twój wariat. Wiem, że źle powiedziałem.. Ale Majuś ja też mam uczucia i mnie też niektóre rzeczy wkurwiają.

- Wiem. – złapała się za głowę

- Dajmy sobie jeszcze jedną szansę, proszę???- zrobiłem smutną minkę. Maja uniosła się na palcach i pocałował mnie w usta. Wywołała tym lawinę pocałunków.

Nasze czułości się nasilały. Wziąłem ja na ręce i zaniosłem do sypialni. Włożyłem jej ręce pod koszulkę i na tym się skończyło. Złapała moje dłonie i powiedziała cichutkie ,nie’. Zrozumiałem to. Wstała z łóżka i weszła do toalety, a ja opadłem na nie i zastanawiałem się nad naszą przyszłością.

~~II~~

Co z tego, że mu wybaczyłam?? Przecież to nie znaczy, że od razu musimy wylądować w łóżku? Po za tym ja nie jestem jeszcze w stanie. Nie mam ochoty na seks. Nie teraz.

- Przepraszam.- usłyszałam głos Roberta przez drzwi. Otworzyłam je i czekałam aż wejdzie.

- Pamiętam jak się poznaliśmy.. Wtedy to ja cię cały czas za coś przepraszałam.- uśmiechnąłem się- A teraz role się odwróciły.

- Nie powinienem cię naciskać. – przytulił mnie

- No nie, ale nie jestem zła. – pogładziłam go dłonią po policzku i wyszłam z łazienki

- Mam fajny pomysł.

- Jaki??

- Zrobimy sobie wspólne zdjęcia. Coś w takiej postaci jak akty. Wiesz o co chodzi?

- Wiem, wiem… Ale jak to? Po co ci takie zdjęcia?- zaszokowała mnie ta wiadomość. Chciał sobie powiesić nas nagich na ścianie?

- No do sypialni – wyszczerzył się- Będziemy w samej bieliźnie. Na jednym będziesz ty, na drugim ja, a na trzecim będziemy razem. Będę twoim osobistym fotografem.

- A jak zrobisz nam zdjęcie??

- No w lusterku. Chodź. – pociągnął  mnie za rękę i kazał się rozbierać.

Miałam na sobie moją ukochaną szarą, koronkową bieliznę. Lewy wręczył mi do ręki różę i kazał pozować w oknie. Muszę powiedzieć, że kocham pozować przed obiektywem. Nie krępowałam się, tym bardziej, że zdjęcia robił mi Robert. Wszystkie oczywiście były szare. Później role się odmieniły. Ja zabawiałam się w panią fotograf. Widok pół nagiego piłkarza sprawił, że miałam niesamowity popęd seksualny. Chciałam go tu i teraz. Ale najpierw musiałam wykonać swoją pracę. Lewy stanął oparty o ścianę. Wyglądał jak lowelas, albo Casanova. Na szczęście zdjęcia się udały i wszystko wyszło tak jak po mojej myśli.

Na sam koniec poszliśmy przed duże lustro w moim korytarzu. Lewy położył dłoń na moim brzuchu i całował moją szyję. Zdjęcie wyszło cholernie dobre! A mój chłopak tak mnie pociągał, że już nie wytrzymałam.

- Chodź do mnie i weź mnie całą!!! – zawiesiłam mu ręce na szyi i wpiłam się w jego usta. To był zdecydowanie nasz najlepszy seks. Nigdy wcześniej czegoś takiego nie przeżyłam.

________________________________________________________________________

Jestem ! :** Za wszystkie błędy z góry przepraszam, ale nie miałam czasu na czytanie tego odcinka... Muszę się brać za dokończenie 20 ! :D 

Mam do was mały romansik :** Bardzo prawdopodobne, że 19 odcinek nie pojawi się w sobotę, ponieważ nie będę miała kiedy go dodać :/ Ale mam nadzieję, że uda mi się to naprawić w niedzielę :)) wtedy też pojawi się rozdział 20 :)) Będzie połączenie i dodam dwa w jednym :)

Dlaczego tak?

Już tłumaczę. Nie będzie mnie cały tydzień!! Wyjeżdżam ! :* Jadę zwiedzać nasze piękne mazury :D Giżycko i te sprawy :)) Później jeszcze szykuje mi się wyjazd na Litwę :D 

Dziękuję wam za komentarzy pod wcześniejszym odcinkiem :)) Jesteście wspaniałe ! :)) 

Dajcie o sobie znać teraz i wszyscy będą zadowoleni :)) 

Jeszcze raz wielkie dzięki i do zobaczenia w niedzielę :)

Pozdrawiam Maja :****