Odcinek dwudziesty siódmy :*

W zwiew­nej su­kien­ce na sa­lony wkroczyła...
w czer­wieni wi­na us­ta za­moczyła...
wzbudzała zachwyt kusząc swym uśmie­chem
który po sa­li od­bi­jał się echem.

Koniec! Nareszcie koniec tej męczarni! Zakończyłam rok akademicki z całkiem niezłymi ocenami. Musze przyznać, że mogę być z siebie dumna. Trwało to bardzo długo. Nanoszenie poprawek na prace, oddawanie ich i wszystko inne po kolei. Ale teraz, gdy nie mam już nic na głowie(oprócz Lewego, który już dobre dwa tygodnie siedzi u mnie w mieszkaniu, ponieważ Bayern zakończył już sezon) mogę śmiało powiedzieć TO JUŻ JEST KONIEC! NIE MA JUŻ NIC! JESTEM WOLNA!!! I idę do domu zrobić obiad xD Takie to już życie zapracowanej studentki ekonomii z chłopakiem za granicą państwa.

Zdjęłam z moich obolałych nóg niewygodne szpilki i na bosaka doczłapałam się do mieszkania. Otworzyłam je kluczem i przekroczyłam próg. Od razu poczułam silne, męskie dłonie zakrywające mi oczy. Zostałam poprowadzona przez Roberta, do któregoś z moich pokoi i posadzona na wygodnej kanapie. Tak! To jest salon! Lewy zabrał ręce z mojej twarzy i pozwolił moim oczkom ujrzeć światło dzienne. Nie mogłam wyrobić z zachwytu. Przyłożyłam dłoń do mojej rozchylającej się paszczy i przyglądałam się przepięknie przygotowanemu posiłku. Na stole w podłużnym wazonie stały moje ukochane czerwone róże. Na przeciwko siebie Lewy położył dwa, przepięknie udekorowane płatkami róż talerze i wiele, wiele innych rzeczy zapierających dech w piersiach.

- I ty to.. Ty .. Sam.- nie umiałam z zachwytu wypowiedzieć ani jednego sensownego zdania. A o składnym i logicznym zebraniu  go w całość mogłam tylko i wyłącznie pomarzyć.

Robert zaszedł mnie od tyłu i wtulił się w moje sparaliżowane ciało. Pocałował mnie delikatnie w policzek i wyszeptał do ucha- Sam, ale to nie wszystko- FUCK!  Co on znowu takiego wymyślił. Świece, kwiaty, obiad, rewelacyjnie udekorowany stół i ??- Wykupiłem nam wycieczkę na Ibizę. – Ja chyba śnię!? Na Ibizę!! ?? Zawsze tam chciałam pojechać!

mIbiza jest spełnieniem moich najskrytszych marzeń. Jest to najbardziej imprezowa wyspa, po której stąpają same znane i cenione gwiazdy. A teraz będę tam ja! Ja!!! I to wszystko dzięki temu jedynemu i najważniejszemu w moim życiu.

- Skarbie!!! Nie wiem jak ty to robisz, ale ja z każdym dniem kocham cię coraz bardziej.- przytuliłam się do niego najmocniej jak tylko umiałam. Trzymałam w ręku dwa średniej wielkości bilety do pięcio gwiazdowego hotelu..

- Kiedyś ci to obiecałem, a ja zawsze dotrzymuję obietnic.- Pocałował mnie namiętnie w usta i poszedł do kuchni po przygotowany już wcześniej posiłek.

~~II~~

Boże drogi! Ja śnię! Ja śnię! To wszystko nie może być prawdą. Jestem zwykłą dziewczyną, niczym nie wyróżniającą się od reszty studentek. Dlaczego akurat ja? Dlaczego ja zaczęłam pracę w tym cholernym barze? Dlaczego właśnie tam zjawili się piłkarze? Dlaczego mnie Lewy wybrał sobie na przyjaciółkę i zwierzał mi się ? Po co zabrał mnie na swoje ,, Ostatnie kawalerskie wakacje”?  Dlaczego to ze mną stracił szansę na udany związek u boku Anki?? Po jaką cholerę się ze mną związał? KURWA!!! To… To wszystko wydaje się tak nieprawdopodobne, a jednak dzieje się naprawdę.

Niektórzy sobie pomyślą. ,, Tsa! Akurat! Ledwo ją poznał, a już bzyknął i są razem” .Może i miałby racje.. Zastanawiałby się wtedy czy to ona jest dziwką, czy on niewierny. Haahah.. A prawda jest taka, że to wszystko to tylko miłość! Mówi się, że ona połączy ludzi chociażby mieli na siebie czekać 1000 lat! Połączy tubylca i Hiszpankę! Murzyna i białego! Dresiarza i antyfana rapu! Taki jest już świat… Nieprzewidywalny.

- Kochanie.. Kochanie- Robert potrząsał lekko moim ramieniem

- Tak..- ocknęłam się i cichutko ziewnęłam, zakrywając usta ręką

- Za chwilę lądujemy. Zapnij pasy.- delikatnie się przeciągnęłam i podniosłam głowę z ramienia Lewego. Zapięłam pasy i przytrzymywałam kurczowo rękę ukochanego. Bałam się lądowania. Za każdym razem przyprawiało mnie o mdłości. Tym razem było tak samo. Od razu wybiegłam jako pierwsza z samolotu, żeby zaczerpnąć świerzego powietrza. Moim oczom ukazał się przepiękny widok. Łza zakręciła mi się w oku. Nie mogłam w to wszystko uwierzyć. Czyste, błękitne niego, bez żadnej chmurki. Było tak nieskazitelne. Rażące słońce, powodujące upał i cudowne powietrze! Miałam ochotę zacząć skakać z radości, ale Robert od razu sprowadził mnie na ziemię. Zabraliśmy swoje bagaże i taksówką podjechaliśmy pod mega wypasiony hotel.

W środku panował niesamowity przepych. W holu głównym była mini fontanna, stoły i wielkie sofy. Na samej górze wisiał gigantycznych rozmiarów, kryształowy żyrandol. Pożerałam go wzrokiem. Zastanawiałam się nad tym na jakie standardy pokojowe mam się nastawić. Po tym co teraz zobaczyłam nie wiem, czego się spodziewać po reszcie.

Boi hotelowy otworzył drzwi do naszego pokoju, oznaczonego numerem 316. Weszłam do środka i nie mogłam opanować wyrażania zachwytu. Ogromne małżeńskie łóżko, dwie szafeczki nocne i duży, plazmowy telewizor naprzeciwko. Nie umiem ubrać tego co widzę w słowa. Jest mi strasznie ciężko to z robić, ponieważ musiałabym opisywać każdy zakamarek tego miejsca. Wyszłam na balkon i rozłożyłam szeroko ręce. Robert podszedł do mnie i złapał mnie za biodra. Wyglądało to podobnie to bardzo znanej i przechodzonej sceny z tytanica. Zauroczona dziewczyna z zamkniętymi oczyma łapie wiatr w żagle i daje się porwać emocjom. Coś wspaniałego!

W hotelu spędziliśmy jakieś dwie do trzech godzin. Rozpakowaliśmy wszystkie swoje rzeczy i poszliśmy na kolację, do wykwintnej, hotelowej restauracji. Podali nam jakieś świństwo na talerzach i kazali pałaszować. Wzięłam do ręki sztućce i co trochę spoglądałam na męczącego się Roberta.

- Jadłeś to kiedyś?? – spytałam, marszcząc przy tym brwi

- Nie.- odłożył sztućce i zaczął się śmiać pod nosem.

- Proponuje zostawić to w cholerę i pójść na miasto zjeść jakieś naleśniki.- mrugnęłam do niego. Wstaliśmy od stołu i za rękę wyszliśmy z sali, udając się prosto do wyjścia.

Wie­dziona pod rękę przez ukocha­nego
wi­rowała w ryt­mach ...wal­ca wiedeńskiego.
Pi­jana z miłości w tył się przechy­liła...
pożąda­nie w oczach ...mężczyz­ny wzbudziła.

Wyszliśmy z restauracji. Gdy przeszliśmy przez główne drzwi lunęła a nas fala gorącego powietrza. Pomimo to, że było już dość późno, tam temperatura się nie zmieniała. Kroczyłam obok Roberta i ruszałam w górze rękoma, w rytm płynących piosenek, z pobliskich klubów. Zaczęłam tańczyć na środku ulicy, zapraszając do tego samego Lewego. Złapał mnie za rękę i okręcił kilka razy dookoła. W głowie zaczęło mi już troszeczkę szumieć, ponieważ zamiast jedzenia wypiłam lampkę wina, a pod wpływem tych obrotów całość zaczęła się mieszać.

- Kocham cię skarbie.- Robert złapał mnie w pasie i przechylił moje ciało do tyłu. Złożył na moich ciepłych wargach delikatny pocałunek i pociągnął mocniej za rękę, wprost do największego i najbardziej ruchliwego miejsca na tej wyspie, o śmiesznej nazwie ,PACHA’.

~~II~~

Pierwszy raz od dłuższego czasu poczułem się w pełni wyluzowany. Teraz nie liczą się zasady, reporterzy, klub, piłka, trener, czy wszyscy inni. Liczymy się tylko my. Ja i Maja. I tak powinno być zawsze! Często wspominam to co było. Po nocach śni mi się nasze dziecko. Wiem… Wiem, ze gdybym wtedy nie wyszedł, wszystko potoczyłoby się zupełnie inaczej! Szlag!! Myśl o tym przysparza mi wiele bólu. Za każdym razem łza mi się w oku kręci, a jak pomyślę o tym, że moja własna matka się z tego śmiała…. Nienawidzę jej za to i pomimo to co mówi Maja.. Nie pogodzę się z nią. Albo inaczej. Na oczach Mai się z nią pogodzę, ale nigdy, przenigdy jej tego nie wybaczę!

Zamówiłem przy barze wino i po jednej jego lampce porwałem moją księżniczkę na parkiet. Miała na sobie zwiewną sukienkę w kwiatki i koturny. Nie mieliśmy pojęcia, że wyjdziemy się zabawić, a z racji tego, że kolację ,,jedliśmy”  późno i od razu ulotniliśmy się z hotelu, nie było czasu na przebieranki.

- Wiesz co mam ochotę zrobić?- mówiła dość głośno, ale i tak zbyt cicho bym mógł to usłyszeć

- CO MÓWISZ!?- spytałem

- ZOBACZYSZ!!!- krzyknęła i weszła do tańczącej na róże dziewczyny. Zacząłem się śmiać. 

Wszyscy w klubie zaczęli bić brawo, a faceci schodzili się by pooglądać występ. Nie powiem. Byłem zazdrosny. Złapałem ja w pasie i rękach sprowadziłem na podłogę. – PODOBAŁO CI SIĘ!!?

- BARDZO!- pocałowałem ją w policzek i przeciskając się przez tłum, doszliśmy do baru. Kupiłem tam całą butelkę czerwonego wina i wyprowadziłem Maję z klubu.

- Ale była zabawa, co?? – spytała uradowana i zawiesiła ręce na mojej szyli. – Wiesz, że bardzo cię kocham?

- Tak? A za co?

- Za to, że jesteś. Za to, że mnie wspierasz, pomagasz mi. Za to, że tak wspaniale całujesz. Za to, że jesteś zarąbistym kochankiem i za wszystko inne. – pocałowała mnie i pobiegła przed siebie- KOCHAM CIĘ ZA TO, ŻE MNIE KOCHASZ!!! – odwróciła się i krzyknęła na cały głos, wpadając przy tym w ramiona jakiego faceta.- Oj przepraszam.- odpowiedziała ciszej i obróciła się w moją stronę z chytrym uśmieszkiem

- Co już tam wykombinowałaś? – miałem przeczucie, że coś się święci

- Jak byliśmy na mazurach, to razem z Wojtusiem kąpaliśmy się w nocy w jeziorze. Nie masz ochoty zrobić tego samego?

- Chodź.- złapałem ją za rękę i pobiegliśmy w stronę plaży. Po drodze Maja zaczęła zdejmować buty .

Spacerowaliśmy wieczorem po plaży pijąc zimne wino, prosto z butelki. Usiedliśmy pod palmą i przyglądaliśmy się uderzającym o brzeg, spienionym falą. Poczułem, że jest to jeden z najlepszych momentów…

~~II~~

Złożył na jej us­tach długi po­całunek
spi­jając łap­czy­wie czer­wo­ności tru­nek...
objął ukochaną...na ta­ras zap­ro­sił...
tam-pod wpływem uczuć...o rękę pop­ro­sił.

Siedziałam okrakiem i popijałam przepyszne czerwone wino. W tamtym momencie smakowało ono zupełnie inaczej. Było takie delikatne, kusiło smakiem i zapachem. Miałam głupią zagwozdkę, ponieważ zastanawiałam się nad tym, czy nie widać mi przypadkiem majteczek. W końcu byłam w sukience, która co trochę podnosiła się ku górze.

Położyłam głowę na piasku i upiła jeszcze jeden łyk czerwonego napoju. Odłożyłam go na bok i poczułam ciężar na moim ciele. Robert pochylił się nade mną i zaczął mnie namiętnie całować. Założę się, że gdybyśmy robili to samo w Police, ludzie pomyśleli by, że mamy zamiar w tym miejscu uprawiać seks. Tyle się słyszało o tym, że pary kochały się na basenie, czy na ławce, na dworcu centralnym…  Heheh…

Zastanawiało mnie tylko zachowanie mojego ukochanego. Zrobił się taki nieswój. Nagle jakby spoważniał i odkleił się ode mnie. Podał mi dłoń i kazał wstać z miejsca. Podniosłam swoje spięte pośladki z gorącego piasku i przyglądałam się Robertowi. Ten wyjął z tylniej kieszeni spodni malutkie czerwone pudełeczko i uklęknął przede mną. Łzy same cisnęły mi się do oczu. Już wiedziałam co się święci. Wziął do ręki moją kruchą dłoń i pięknymi słowami wyznawał mi miłość.

- Kochanie.. Jesteś jedną na milion. Kocham cię każdego dnia bardziej. Z dnia na dzień pragnę odkrywać cię na nowo. I pomimo to, że wydaje mi się, że nam każdy zakamarek twojego ciała, wiem, że skrywasz w sobie jakąś tajemnice. Kocham cię za twoje słowa, usta, oczy, zęby… Za wszystko! Kochanie jesteś najlepszą jaką kiedykolwiek miałem i jestem pewien, że nie ma lepszej od ciebie. Jestem w tobie zakochany,  ale po prostu… nie wiem.. Kochanie jedno jest pewne. Cokolwiek robisz to działa! Wszystkie dziewczyny są nie ważne.  W Twojej obecności, nie mogą zrobić tego co Ty.  Jest milion dziewczyn wokół, ale ja nie widzę żadnej oprócz Ciebie.

Słowa­mi miłości klęcząc-oświad­czy­ny złożył...
ujął dłoń za zgodą pan­ny-pierścień Jej założył.
Wróci­li na salę...o ciszę pop­ro­sił...
tam uszczęśli­wiony...no­winę ogłosił.

- Chcę byś ze została ze mną na zawsze. Do końca i o jeden dzień dłużej. Kocham cie Myszko! Czy zgodzisz się zostać moją żoną? Wychowywać nasze dzieci i wydzierać się na mnie po spieprzonym meczu? – spojrzał  na mnie tymi pięknymi, przepełnionymi miłością, lazurowymi oczami i czekał na odpowiedz

- Tak..- ujęłam jego twarz w dłonie i oparłam swoje czoło o jego.- Tak kochanie- miałam tego nie robić, ale już nie wytrzymałam. Nie dałam rady. Popłakałam się. Ręce trzęsły mi się jak galaretki. Robert wyjął prześliczną brylantową ikonę miłości z pudełeczka i powolnym ruchem włożył mi go, na mój trzęsący się z nerwów palec.

- Podoba ci się?- uklęknęłam przy nim i delikatnie go pocałowałam.

- Bardzo skarbie. Bardzo.- znowu łzy poleciały mi po policzkach. Lewy otarł je swoją dłonią i przytulił mnie mocno do siebie. Wtuliłam się w niego i zamoczyłam mu łzami prawie, że całą koszulę. Spojrzał na mnie i delikatnie się uśmiechnął, ukazując przy tym rządek swoich bielutkich zębów. Tak bardzo go kocham ! Nikomu bym go nie oddała!

Wstaliśmy i otrzepaliśmy się z piasku. Opiliśmy nasz sukces resztka wina i wyszliśmy z plaży. W hotelu czekała mnie kolejna niespodzianka, przygotowana, a raczej zlecona do przygotowania, przez mojego Romeo.

Na łóżku ułożone były płatki czerwonych róż w kształcie serduszka, a w środku niego leżał wielki bukiet. Tak na oko, myślę, że było ich z dwieście sztuk. Robert wręczył mi je do ręki i zgasił światło w pokoju, pozostawiając tylko pole do popisu poustawianym wszędzie świeczką. Podszedł do mnie, odłożył kwiaty na bok i zaczął ściągać ze mnie moją dzisiejsza garderobę.

- Trzeba to teraz uczcić.- powiedział i położył mnie na łóżku, psując przy tym cała dekorację.

Będą goście...kwiaty...przy­sięga w kościele...
biała suk­nia...długi we­lon...wys­tawne we­sele.
Mo­rał tych zaręczyn wszys­cy dob­rze znają...
gdy jest dwo­je za­kocha­nych to się...po­bierają! 

----------------------------------------------------

Ok. Więc dobiłam już do 27 odcinka, w którym to nasz kochany Lewusek oświadczył się Mai :** Cieszycie się :P)))

Dobra. Teraz sprawa organizacyjna. Rozpoczął się rok szkolny i zaczęły pojawiać się chody :/ Niestety nie będę dawała rady dodawać wam odcinków w środy. Będą się one pojawiały w każdą sobotę, ponieważ wtedy jest na to bardzo dużo czasu :)))

Jeżeli czytacie to komentujcie :D Motywujcie mnie do pisania, a będzie dobrze ! :**

Pozdrawiam Maja :**