Odcinek dwunasty :*

Yeah, we’re happy, free, confused and lonely at the same time
It’s miserable and magical, oh yeah
Tonight’s the night when we forget about the deadlines, it’s time

Znasz mnie tak długo. Wiesz o mnie prawie wszystko, ale jednak zabrakło ci odwagi by spojrzeć mi prosto w twarz i powiedzieć : ,, Skarbie, spieprzyłem wiem. Ale czy ja zawsze tego nie robiłem ?? Czego się nie dotknę to spieprzę, więc nie powinnaś być zdziwiona. Przytul się do mnie i poczuj to co czułaś kiedy leżeliśmy razem w jednym łóżku, kiedy spacerowaliśmy, kiedy razem biegaliśmy i się kochaliśmy”. Nie masz odwagi, nawet wykonać jednego głupiego telefonu z tym cholernie męczącym mnie pytaniem : ,, Maja, co u ciebie słychać?”. Tak mnie wkurzają ludzie, którzy spotykają się ze mną codziennie i pytają co u mnie słychać! Przecież ich to wcale nie interesuje! Ale ty nie widziałeś mnie już pełne dwa tygodnie. Tobie wybaczyłabym to pytanie. Tobie i tylko tobie.

- Majka! Wyjdź wreszcie z tego pokoju! – krzyknęła zdenerwowana moim zachowaniem Wolska- Nie możesz całymi dniami siedzieć w pokoju i gapić się w sufit. Musisz wyjść do ludzi.

- Tak! To spójrz przez okno.- pociągnęłam ją za rękaw do mojego pokoju- Widzisz tych wszystkich gapiów, fotoreporterów  i nie wiem jeszcze kogo??? Mam być ich zdobyczą? Nie ma mowy!

- Majka! – Angela usiadła obok mnie na łóżku- wydaje mi się, że czym prędzej się z tym zmierzysz tym lepiej. Nie uważasz??

- Nie!- przykryłam się kołdrą

- O nie kochana! Ja mam ochotę na zakupy. Goetze wyjechał na zgrupowanie kardy, a ty mi będzie towarzyszyła. Mój brzuszek rośnie skarbie, muszę kupić sobie jakieś luźne ciuszki.

- Kiedyś mówiono : ,, Nie pozwolę przy dziecku mówić po niemiecku”- parsknęłam śmiechem

- Nawet nie wiesz jaki Mario jest cudowny..- rozmarzyła się

- Nie chcę tego słuchać!- zakryłam uszy

- Miły, czuły, uprzejmy….

- Lalalallalalala- próbowałam ją zagłuszyć

- Romantyczny, delikatny

- OK.!!!! Pójdę z tobą na te cholerne zakupy!- wrzasnęłam

- Wiedziałam, że to poskutkuje- uśmiechnęła się cwaniacko i dała mi chwilę czasu na ogarnięcie się.

Przed budynkiem nie obyło się oczywiście bez zdjęć, blasku fleszy i durnowatych pytań. Na żadne nie odpowiedziałam. Wyminęłam wszystkich i wsiadłam do taksówki razem z moją ciężarną przyjaciółką. Dojechałyśmy i poszłyśmy buszować po sklepach.

- O! Zobacz tę.- Angela uniosła ku górze morelową bluzeczkę

- Jest śliczna.- uśmiechnęłam się do niej- Będziesz w niej pięknie wyglądała.- rzygać mi się chciało od tego wszystkiego. Miałam dość.

Gdy już miałyśmy wychodzić zajrzałyśmy jeszcze do sklepu z bielizną.

- Angela po co mnie tu ciągniesz- zaczęłam marudzić jak małe dziecko

- Bo musisz sobie kupić coś ładnego- odparła

- Yhmm… I ciekawe komu ja się w tym zaprezentuję, skoro wszyscy mnie olali.- złapałam się pod boki

- Jesteś pewna, że wszyscy.??

- Tak. Chodź już, bo nogi mnie zaczynają boleć.

~~II~~

Zgrupowanie już dawno się zakończyło. Minęły również dwa tygodnie od mojego ,ślubu’ z Anką. Od tego czasu nie miałem również żadnego kontaktu z Mają. A może Wojtek jej wybaczył i są razem? No tak. Zapomniałem powiedzieć, że on również strzelił na mnie focha i się nie  odzywa. Zostałem sam jak palec, dlatego dzisiaj wybrałem się na przejażdżkę do mojej siostruni, która również się na mnie zawiodła.

- Cześć Milenka.- uśmiechnąłem się krzywo- Czy jest jeszcze miejsce dla takiego patałacha jakim jestem, w twoim domu??

- Jest, wejdź.- zaprosiła mnie do środka, co oznacza, że część sukcesu już osiągnąłem. Usiadłem wygodnie na krześle w jadalni i przyglądałem się krążącej po kuchni Milenie- Czy ty zdajesz sobie sprawę z tego jak wszystkich zraniłeś??- Zaczęła rozmowę

- Milena wiem. Ale co ja mam z tym teraz zrobić. Anka nie chce ode mnie żadnych wyjaśnień. Zadzwoniłem do Szczęsnego i mu wszystko opowiedziałem. Gadał coś, że jest już ok., ale kontaktu ze mną nie utrzymuje.

- A ta cała Maja?? Kim ona jest? Była  z wami na wakacjach, prawda?? – wypytywała

- A ta cała Maja była moją najlepszą przyjaciółką. Wydawało mi się, że przyjaźń damsko-męska jest możliwa, ale się pomyliłem. Nie miałem pojęcia, że aż tak zacznie mnie pociągać inna kobieta. Nie zdawałem sobie z tego sprawy. Wszystko stało się właśnie na mazurach.

- No i co z nią??

- Jak to co? Nic. Nie odzywamy się do siebie.

- Powaliło cię! Wykorzystałeś dziewczynę i nawet do niej nie zadzwoniłeś!?- krzyczała

- Hola, hola.. Nie wykorzystywałem nikogo. To była nasza wspólna decyzja. Z tego co mi wiadomo, żeby pójść do łóżka potrzebne są dwie osoby- pokazałem jej na palcach

- Coś mi się nie chce wierzyć w  to, że to ona cię do tego namawiała. Mam podstawy do tego, żeby sądzić, że to ty jesteś całym spirytusem tej akcji.

- Milena! Jakim spirytusem!? O co ci chodzi!? – wzburzyłem się

- O to, że się z nią zabawiałeś, a teraz zostawiłeś na pastwę pismaków. O!- rzuciła mi gazetą w twarz. Zdążyłem przeczytać tylko tytuł ,bo Mila wyrwała mi ją z ręki.

- ,, Kochanka Lewandowskiego. Droga -od kelnerki do łóżka napastnika BvB. „- wyszeptałem- Co to za jakieś brednie są!

- Te brednie kochany są na pierwszych stronach wszystkich brukowców. Wiesz jak ona musi się przez to czuć!?

- A wiesz jak ja się czułem przez te dwa tygodnie! WIESZ!? Ja też mam uczucia i nie jestem z kamienia! – wykrzyczałem jej prosto w twarz. Siadłem za kierownicą mojego nowiutkiego kabrioletu i odjechałem.

Nic mi się już nie układa. Co to za cholerny kanał!? Labirynt bez wyjścia ! Mam dość! Ja nie mogę tak funkcjonować! Wiem, że wszystkich skrzywdziłem, ale dlaczego cała odpowiedzialność za to wszystko leży po mojej stronie!? Dlaczego nikt nie liczy się ze mną!? Co jest do  cholery!?

~~II~~

-Robert!? Co ty tu robisz?- Czytałam książkę i usłyszałam dźwięk dzwonka. Zerwałam się z łóżka i poszłam zobaczyć kto przyszedł. Byłam bardzo zaskoczona odwiedzinami Lewego.

- Musimy pogadać.- Złapał za drzwi- Teraz!- wszedł do środka i rozgościł się- To nie może tak wyglądać! Wszyscy mają do mnie pretensje o to, że cię zostawiłem z tym samą, a moim zdaniem to ty powinnaś zadzwonić i spytać ,, Robert, jak się czujesz? Może do ciebie przyjechać i cię pocieszyć”.

- Yhhmmm… -wymruczałam- Już sobie wyobrażam moje pocieszanie cię. Pewnie skończyłoby się tym co zawsze.

- No i co z tego?- złapał mnie za nadgarstki- Jesteśmy dorośli! Maja! Nie ludzie układają nam życie, a my sami.

- Przestań- wyrwałam mu się- I co? Mam obok tego przejść tak obojętnie i być z tobą?? No to jest chore jakieś.- usiadłam na krześle i zakryłam twarz w dłoniach. Robert podszedł do mnie i mocno do siebie przytulił.

- Nikt się mnie nie pytał czy byłem z Anką szczęśliwy. Ludzie nałożyli już na nas wyrok. Nie będę bał się kary, jeżeli zostaniesz ze mną do końca niej i o jeden dzień dłużej.- spojrzał mi prosto w oczy, a ja nie miałam pojęcia co mam mu odpowiedzieć. Z jednej strony pragnęłam go i życia z nim, ale z drugiej… No przecież to nie przejdzie!

- Spróbujmy! A nóż, widelec się uda.- uśmiechnął się- Mamy zaproszenie do Dzień Dobry TVN. Skorzystamy z niego i wyjaśnimy wszystko. To by było w formie takiego małego sprostowania.

- Ok. Możemy spróbować i ok. możemy pójść. – przytuliłam się do niego

- No so super. Bądź gotowa jutro o 8.00 bo na  9.00 mamy być na miejscu.- pocałował mnie w policzek i wybiegł z mieszkania.

~~II~~

Nie mam ochoty mówić o tym co działo się na tym głupim spotkaniu, w tym głupim programie, który z wielką uwagą oglądam codziennie rano.  Dzisiaj Dzień Dobry TVN prowadziła Dorota Welman i Marcin Prokop. Uwielbiałam tych ludzi do póki widziałam ich tylko w telewizji. Dzisiejszy dzień był dla mnie istnym koszmarem. Najpierw przyjechał po mnie Lewy i jedliśmy śniadanie, podczas którego zaplamiłam sokiem porzeczkowym moją najładniejszą sukienkę. Po przebraniu się i ogólnej analizie mojego nowego stroju, wsiedliśmy do samochodu i zatrzymaliśmy się pod wielkim budynkiem telewizji TVN. Bałam się tego spotkania i wszystkie moje wcześniejsze obawy się sprawdziły. Oczy tych ludzi były zwrócone tylko i wyłącznie na mnie. Wgapiali się we mnie tak, jakby nigdy na oczy dziewczyny nie widzieli. Może i nie jestem niewiadomo jaką pięknością, ale za brzydala też się  nie uważam, więc zostało tylko jedno rozwiązanie… Gapią się na mnie z pogardą, ponieważ zniszczyłam fantastyczny i bardzo udany związek Roberta. Mądra Majeczka! Z pewnością tak jest! Przejdę więc do meritum sprawy. Usiadłam obok Roberta na bardzo ładnej i wygodnej kanapie, na której rok wcześniej siedziała Ania i wypowiadała się na temat Euro 2012 i ślubu.. Teraz to ja zajęłam jej miejsce i musiałam odpowiadać na bardzo niewygodne pytania. Ta Ewka pytała się  dlaczego to zrobiłam! We mnie już wcześniej zaczęło wrzeć, ale musiałam być opanowana. Lewy odpowiadał na większość tych pytań, ponieważ widział, że jestem strasznie zagubiona i zakłopotana. Złapał mnie za rękę i powiedział takie piękne słowa:,, Niech wszyscy teraz uważnie mnie wysłuchają. Życie piłkarza nie jest łatwe. Tym bardziej jeżeli ten piłkarz ma narzeczoną karateczkę, która również jest zajęta swoim sportem i bardzo się w niego angażuje. Ja nigdy nie miałem nic przeciwko temu, żeby Ania rozwijała swoją pasje, ponieważ  pozwalała mi rozwijać swoją. Wiadomo również, że to ona musiała się dopasowywać do mnie. Ale akurat ta miłość, nie mogła trwać wiecznie. Coś pękło. Ja jestem normalnym człowiekiem takim jak każdy inny i mam prawo do zmian, mam prawo do miłości! Niech mi teraz pan odpowie na jedno drobne pytanie. Czy gdyby pan się zakochał i zatracił w miłości, krzywdziłby pan na siłę drugą osobę??” Wtedy facet mu przerwał i powiedział, że przecież Lewy i tak skrzywdził Ankę, więc nie wie w czym rzecz. Na sam koniec ja zabrałam głos :,, Wszyscy mówią i piszą, że zwykła kelnerka z przydrożnego baru poderwała Roberta Lewandowskiego. Zastanówmy się nad sensem tych słów. Nic nie trwa wiecznie. Każdy potrzebuję zmian. Dążę do tego, że nigdy nie jest tak jak byśmy chcieli żeby było. Nawet jak chcemy zrobić coś dobrze, to i tak wychodzi na odwrót. Ja i Robert jesteśmy szczęśliwi. To nie jest tak, że ja rozpętałam tą aferę na ślubie, bo takie spekulacje się pojawiały. Ja  nie miałam z tym nic wspólnego. „

Byłam i nadal jestem załamana tym wywiadem. Rodzice widzieli to w telewizji. Wydzwaniają do mnie, ale ja nie mam ochoty odbierać. Już wiem jaka mowa im się szykuje :,, Boże Majka coś ty narobiła! Jaki wstyd! Już Szymanówek o tym trąbi!”. A ja się pytam : Co mnie to gówno obchodzi?? Ludzie nigdy się ode mnie nie odczepią. Zawsze będę tą szmatą, która zabrudziła podłogę w willi państwa Lewandowskich. Wszyscy mną gardzą i pomiatają mną. Ja już mam tego po dziurki w nosie.

Och o! Robert właśnie wrócił do domu. Usiał naprzeciwko mnie i wpatruje się w stertę gazet leżącą na stole. Kiedyś chciałam być na pierwszej stronie jakiejś gazety. Chciałam i jestem, na wszystkich możliwych! Moja skromna osoba wywołała skandal na całą Polskę. Super nie?

- Kotek, co jest z tobą?- dosiadł się do mnie i objął mnie swoim ramieniem- Przecież już jest wszystko wyjaśnione.- pocałował mnie w policzek- Ja nie mam zamiaru z tego powodu płakać, a tobie zabraniam czytać te brednie z gazet.

- Jak twoim zdaniem mam się tym wszystkim nie przejmować skoro ludzie oczerniają mnie na każdym kroku.- załączył mi się sygnał syreny strażackiej i zaczęłam operowe wycie

-  Jutro spotykam się z Anią. – spojrzałam  na niego szybko- Zgodziła się na spotkanie i wyjaśnienie tego całego zamieszania.

- Boże! – odetchnęłam- kamień z serca

- Opowiem jej o wszystkim. Sama zapowiedziała, że nie ma zamiaru się ze mną kłócić tylko porozmawiać na spokojnie.

- O której i gdzie się z nią umówiłeś?- zaczął mi ocierać łzy z policzków

- O 12 w naszej ulubionej kawiarni, skarbie.

- Ok. Pójdę się położyć , bo nie najlepiej się czuję.

~~II~~

Nie będę ukrywał. Sytuacja jest tragiczna. Jestem facetem, więc muszę wspierać swoją dziewczynę w trudnych chwilach. Chciałbym by nasze życie wreszcie wyszło na prostą drogę.  Nie mam ochoty wysłuchiwać już tych bredni na swój i Mai temat.

Idę właśnie na spotkanie z Anią. Maja wczoraj bardzo źle się czuła. Dziś rano również nie wyglądała najlepiej, pomimo to musiałem ją zostawić i udać się na umówione spotkanie.

- Część. Długo czekasz?- spytałem siedzącej już przy stoliku Stachurskiej

- Nie. Przyszłam wcześniej  by zebrać wszystkie myśli. –odpowiedziała- Zamówiłam ci kawę. Mam nadzieję, że  nie masz nic przeciwko.

- Nie, nie… Jest ok.- uśmiechnąłem się do niej.

- Dobra Robert. Bez obijania w bawełnę. Zachowałeś się jak ostatni HUJ! I nie powinnam tu przychodzić i się z tobą umawiać.

- Aniu do rzeczy.. poganiałem ją

- Pogrążyłeś mnie przy wszystkich i nigdy ci tego nie wybaczę! Zawsze będziesz dla mnie ostatnim skurwysynem! Mam dla ciebie dobrą wiadomość. Nie będę wam wchodziła w paradę, ponieważ zabrałam już wszystkie swoje rzeczy od ciebie z mieszkania w Dortmundzie.

- AHA- zaśmiałem się pod nosem- I tyle?

-Przepraszam bardzo! A liczyłeś na coś więcej!? Nie leciałam na twoją kasę i nie będę się teraz do ciebie przymilała mówiąc , Kochanie wybaczam ci. Wróćmy do siebie’.- powiedziała z pogardą

- Czyli, że co? Co teraz ?

- Jak to co? Masz klucze i spieprzaj! Nie chcę cię więcej widzieć na oczy! Ani ciebie , ani tej suki! – zaczęła wrzeszczeć. Zabrałem ze stolika klucze i wyszedłem z restauracji

~~II~~

- SKARBIE!!! Ale mam nowinkę!- Robert wpadł do mieszkania z wielkim bukietem czerwonych róż i w znakomitym humorze

- Co się stało?- zaspana Malicka wyszła na korytarz- O jej! Jakie piękne- zakryła usta z zachwytu

- To dla ciebie myszko! Nasze problemy dobiegają końca!

- AaAaaaaa!!!!- Rzuciła mu się na szyję- Kocham cię !

- Ja ciebie też, proszę- Podał jej kwiaty i opowiadał przebieg dzisiejszej rozmowy

- Szkoda mi jej.. Wiem, że jestem bezczelna i chamska, ale szkoda mi jej. Cieszę się jednak, że nie będzie robiła problemów i oddała ci klucze

- Ja też, a teraz może uczcimy jakoś nasz sukces- poruszał śmiesznie brwiami

- Zboczony Lewandowski myśli jak zawsze tylko o jednym.

- A żebyś wiedziała- wziął brunetkę na ręce i przeniósł przez próg ich sypialni. Niestety miłosne chwile tej pary nie trwały zbyt długo. Gdy już byli w samej bieliźnie do ich pokoju wparowała uradowana Angela!

- UpS! Sorki- wycofała się, a Maja i Lewy opadli na łóżko głośno się śmiejąc

- Wiesz co?? – Lewy oparł łokieć o poduszkę i spojrzał w oczy Mai

- No co?

- Po tym wszystkim nabrałem na ciebie jeszcze większej ochoty, ale nie tutaj.

- A gdzie??- złapał ją za rękę i wepchnął do łazienki

- Tu!- wyszczerzył się i wszedł do kabiny prysznicowej

- Ale ty masz fantazje erotyce kochanie.- odwzajemniła uśmiech’

- A co? Trzeba poszerzać horyzonty. 

_________________________________________________________________

Cześć laseczki:* Mam dzisiaj strasznie zły humor, dlatego rozdział dodaję troszeczkę później niż zwykle :/ Mam takie drobne problemy z samą sobą i czasami nie umiem sobie z nimi poradzić :( Chodzę całymi dniami jak struta i nie mam na nic ochoty :) Przy znajomych staram się utrzymywać jakiś fason, ale nie zawsze mi się to udaje :/ Postaram się nie przekładać moich życiowych problemów na to opowiadanie. Nie będę was nimi obarczała . Muszę sama je udźwignąć:) Pokazać, że jestem silna :D 

Dziękuję wam serdecznie za to, że wierzycie we mnie :)) Było wiele komentarzy typu ,, Dostaniesz się do wymarzonej szkoły", ,, Trzymam za ciebie kciuki"!! Kochane MOJE !!! Uwielbiam was! Dzięki wielkie za te słowa ! One naprawdę mi wiele dały ! KOCHAM WAS!! :*** 

Mam nadzieję, że rozdział się podoba :) 

Czytajcie i komentujcie :)) 

Piszcie również z kim byście chciały widzieć Maję w dalszej przyszłości :))

Toksyczny związek Maja i Lewy, czy raczej ten bardziej normalny z Wojtkiem ;) 

Chętnie się ustosunkuję do waszej opinii :)) 

Gorąco was pozdrawiam i do następnego :)) 

Buziaczki :***Maja